Cargando...
Hai uns meses que entrevistamos por primeira vez a Beatriz Figueroa para coñecer a súa loita para que todos os enfermos de cancro, esgotado o prazo máximo coa incapacidade temporal, se lles recoñezan en situación de incapacidade permanente ata que se produza unha curación presumiblemente definitiva. Con iso obterían unha seguridade económica durante este tempo que agora o INSS, ao abeiro dos recortes, lles nega a moitos enfermos.
Beatriz enfermou de cancro en maio 2011 mentres estaba no paro e ao inicio do seu tratamento lle denegaron por primeira vez a incapacidade permanente, que é revisable, e polo tanto ten dende hai tres anos 426 euros de subsidio e ten que pagar o 40% dos seus medicamentos. En febreiro 2014 pasou por quirófano en dúas ocasións, que fan a terceira e a cuarta intervención dende o seu diagnóstico. Hai un mes abandonou voluntariamente o tratamento de prevención para evitar unha recaída porque non toleraba os efectos secundarios, sentíase invalidada para a súa vida cotiá. A pesar diso denegáronlle unha terceira vez a incapacidade alegando que ela está en condicións de traballar para exercer a súa profesión porque non fai esforzos físicos. Todo foi unha complicación tras outra.
Cando te entrevistamos hai tres meses levabas tempo recollendo sinaturas para presentar no Congreso dos deputados para dar a coñecer e pedir apoios para unha Proposición de Lei. Cantas sinaturas recollestes?, como foi este traballo?
A deputada Olaia Fernández Davila do BNG, a quen estou moi agradecida pola sensibilidade que tivo dende o primeiro momento co problema que eu estaba a denunciar publicamente, presentou en decembro do 2013 unha proposición de lei no Congreso. Foi quen realmente confiou na proposta lexislativa do catedrático de Traballo e Seguridade Social, Jaime Cabeza, e considerou que era necesaria esa modificación da Lei ante a nosa situación de desprotección xurídica e económica.En xaneiro iniciei a petición na plataforma Change, para informar o cidadán de cal é a situación na que nos encontramos os enfermos de cancro e outras enfermidades, en pouco máis dun mes fora asinada por 300.000 persoas en resposta ao meu obxectivo de concienciación sobre xustiza social.
O 23 de abril, despois de entregar o 8 de abril 378.000 no Congreso e reunirse co presidente e outros membros da Comisión de Emprego e Seguridade Social do Partido Popular debateuse a proposición non de lei nesta Comisión. Todos os grupos da oposición votaron a favor (18 votos), pero a maioría do PP (23 votos) rexeitouna.«O martes 7 de outubro pola mañá entregaranse máis de 500.000 sinaturas no Congreso aos voceiros de todos os grupos políticos»
Cal é o trámite que vai seguir o próximo martes a vosa proposta e en que consiste para que os nosos lectores poidan entendela e difundila?
O próximo martes 7 de outubro pola mañá no Congreso entregaranse máis de 500.000 sinaturas aos voceiros de todos os grupos políticos con representación parlamentaria. Ese mesmo martes debátese en sesión plenaria a proposición de lei sobre mellora de protección laboral e de Seguridade Social de persoas enfermas de cancro.
Os que libre e democraticamente nos representan en tan alta instancia, como é o Parlamento Español, non poden silenciar ao enorme respaldo social que teñen os enfermos de cancro. Nin facer oídos xordos ao que lles piden un número de cidadáns que tería suficientes avais con medio millón de sinaturas para presentar unha Iniciativa Lexislativa Popular (ILP).É a segunda petición con máis sinaturas na historia de Change en España. A primeira é a dimisión de Rajoy.A túa denuncia é aplicable a multitude de casos similares, que apoios doutras organizacións de enfermos, pensionistas, desafiuzamentos… tivestes?
Non me ofreceron loxística nin operativa, quero dicir, imos preparar unha recollida de sinaturas e estar contigo … non. Algunhas asociacións (post enfermidade), movementos sociais, a última hora un sindicato difundiu a petición para conseguir o obxectivo das 500.000 sinaturas, pero para as oficiais de renome desta enfermidade, as que coñecemos todos, ningunha. Non me apoiaron en ningún momento, porque non era «politicamente correcta». Creo que queda moi claro o «conflito de intereses aínda que se trate de esixir os dereitos dos enfermos e mellorar a nosa situación económica».
Tampouco formacións políticas ou outros axentes sociais, que terán difundido entre a súa xente e mesmo asinado a petición, pero outros apoios non os tiven. Coa agravante de que a algunhas delas llela pedín reiteradamente para chegar ao Congreso o martes co maior número de apoios. Catro concellos da provincia de Pontevedra apoiaron esta proposición de lei. En Galicia hai 314.Foi tamén unha pena que enfermos ou familiares de enfermos non tomasen a iniciativa de facer accións nas súas respectivas cidades para visibilizar a súa situación e buscar apoios.Pero tristemente tampouco o conseguín na miña cidade. Sempre estiven soa cunha ou dúas persoas do meu ámbito recollendo sinaturas, tanto en papel, como on line, menos as dúas últimas semanas coa muller e filla dun enfermo. Pero a «loita empezou hai 16 meses».Está claro que isto nos afecta ao 90% da poboación contando cun 10% da sociedade que pode contar cos mellores medios técnicos e médicos e que eu non conto. Esta situación non distingue por ideoloxías, por siglas partidarias ou procedencia e o Estado ao servizo desa oligarquía que nos endebedou e que abandonou as políticas do benestar, non se amosa pola labor de cambiar esta situación. Non é só unha cuestión dun grupo parlamentario como pode ser o PP, non é unha cuestión duns poucos deputados, debe de ser un labor de toda a sociedade. Que chamamento fas á sociedade para apoiar esta causa?«O activismo social é algo máis que un «Me gusta”, esixe un compromiso e unha dedicación de traballo na rúa»
Están a desmantelar o Estado de Benestar. Eu repetín moitas veces «O cancro non discrimina» e mañá podes ser ti ou un do teu seres queridos que estea nesta situación de desprotección sen ter garantidas unhas prestacións suficientes e dignas cando enfermamos como garante a Constitución.Os medios sociais e as ferramentas como Change permiten que as persoas se poidan organizar e mobilizarse a gran velocidade, e a proba é que con máis de 500.000 sinaturas se coñeceu a nosa situación e a necesidade de modificar a lexislación actual. Moitas persoas e enfermos contactaron comigo a través das redes sociais.O activismo social é algo máis que un «Me gusta, esixe un compromiso e unha dedicación de traballo na rúa. Eu estiven hai un mes nunha recollidas de sinaturas 9 horas na rúa con chuvia incluída e ningún grupo político, social ou colectivo, nin enfermos nin cidadáns da miña cidade veume a axudar nin a apoiar. É imprescindible a mobilización cidadá, o apoio a «a golpe de rato» é só o principio do camiño.Nunca pedín solidariedade senón «xustiza social en nome dos que hoxe somos enfermos e dos que o poidan selo mañá». Calquera enfermo debe ter garantidos os seus dereitos sociais básicos.Beatriz leva uns días intensos desprazada en Madrid, dende aquí non só apoiámola e desexamos moita sorte o martes no Congreso, o futuro de miles de persoas está na súa iniciativa, senón que chamamos a todos os lectores desta entrevista a sumarse e apoiar a súa loita, a nosa loita.
Asina en:
http://www.change.org/p/cambien-la-ley-y-protejan-a-los-enfermos-de-c%C3%A1ncer
Difundeo por facebook:
https://www.facebook.com/events/1478416992428495/
https://www.facebook.com/pages/Lucha-Contra-El-C%C3%A1ncer-Beatriz-Figueroa/198875896978981